Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Πριν ένα χρόνο, τον Δεκέμβριο του 2010, πήρα την απόφαση να αφήσω τη δουλειά μου στην Ελλάδα και να κάνω μια καινούρια αρχή στη Νορβηγία. Θυμάμαι πως βαθιά μέσα μου δεν ήθελα να φύγω πάλι, άλλωστε δεδομένων των συνθηκών είχα μια δουλειά σχετικά καλή, και με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Μόνο και μόνο αυτό ήταν πολυτέλεια αν δεν ήσουνα δημόσιος υπάλληλος (πλέον ούτε αυτοί έχουν αυτή την πολυτέλεια). Πήρα την απόφαση με βαριά καρδιά από τη μια, αλλά και με μεγάλη ανακούφιση από την άλλη.

Αν και έβλεπα πως η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο (και ακόμα δεν είχαμε δει τίποτα!), διατηρούσα κάποιες αμυδρές ελπίδες πως την τελευταία στιγμή θα ξυπνήσουμε από το λήθαργο και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σωθούμε. Συνέχιζα να το πιστεύω αυτό μέχρι περίπου το περασμένο καλοκαίρι, αλλά πλέον νομίζω μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να μας σώσει, και δεν ξέρω αν ο κ. Παπαδήμος είναι θαυματοποιός.

Εύχομαι την καινούρια χρονιά να γίνει το θαύμα. Αλλά τα θαύματα δε γίνονται από μόνα τους. Συν Αθηνά και χείρα κίνει...