Ξυπνάμε?

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες παρακολουθήσαμε ένα απίστευτο θρίλερ σε μορφή σήριαλ. Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς κωμικοτραγικό, αλλά η κατάσταση ήταν τόσο σοβαρή που είναι μάλλον απλώς τραγικό. Στην ουσία είδαμε την προσπάθεια αυτών που εδώ και πολλά χρόνια μας κυβερνούν (με ευθύνη δικιά μας βεβαίως) να μείνουν για λίγο ακόμα στην εξουσία ή (στην περίπτωση της ΝΔ) να έρθουν πάλι στα πράγματα.

Ήταν πολύ διδακτικά όλα αυτά. Οι "βασιλιάδες" ουσιαστικά μείνανε γυμνοί. Ευτυχώς, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, βρέθηκαν μερικοί που αντιλήφθηκαν τη σοβαρότητα της κατάστασης και κατάφεραν να μας οδηγήσουν στη μοναδική ίσως λύση που μας δίνει παράταση χρόνου. Κανείς δεν ξέρει αν ο κ. Παπαδήμος θα καταφέρει να αλλάξει τα πράγματα, να βάλει κάποια τάξη, και να μας βάλει στο δύσκολο δρόμο που θα χρειαστεί να ακολουθήσουμε τα επόμενα πολλά χρόνια για να βγούμε από τη δύσκολη κατάσταση που βρισκόμαστε. Ίσως είναι ήδη πολύ αργά, ίσως και να μην τα καταφέρει ή να μην τον αφήσουν να τα καταφέρει.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η επιλογή Παπαδήμου ήταν η καλύτερη αυτή τη στιγμή. Φαίνεται να είναι ένας σοβαρός άνθρωπος, χαμηλών τόνων, με κύρος στο εξωτερικό, και με πολύχρονη εμπειρία σε σοβαρές διοικητικές θέσεις. Ειδικά το τελευταίο είναι κάτι που ΚΑΝΕΙΣ από όσους μας έχουν κυβερνήσει τα τελευταία πολλά χρόνια δεν είχε. Επίσης πολύ σημαντικό είναι το ότι έχει κύρος στο εξωτερικό και θεωρείται αξιόπιστος συνομιλητής. Πολλοί στην Ελλάδα δεν έχουν καταλάβει πως όταν εξαρτάσαι από τους δανειστές σου (γιατί αυτό γίνεται τώρα, είτε μας αρέσει είτε όχι), πρέπει να μιλάει μαζί τους κάποιος που μπορούν να τον εμπιστευθούν. Διαφορετικά θα σε αφήσουνε στην τύχη σου.

Είδαμε επίσης τις προηγούμενες ημέρες κάτι πρωτοφανές για τους τελευταίους 12 μήνες. Πέρασαν 2 ολόκληρες βδομάδες χωρίς απεργίες! Η κατάσταση μου θύμισε την ομιλία του Steve Jobs στο Stanford το 2005, όπου είπε, μιλώντας για τη μάχη του με τον καρκίνο:

"Having lived through it, I can now say this to you with a bit more certainty than when death was a useful but purely intellectual concept: No one wants to die. Even people who want to go to heaven don't want to die to get there."

Αυτό ακριβώς συνέβει στην ελληνική κοινωνία. Πολλοί πιστεύανε πως είναι καλύτερα να βγούμε από το ευρώ, να μην πληρώσουμε τα χρέη μας, να γίνουμε ανεξάρτητοι, κλπ, κλπ, κλπ. Εκτός από την αριστερά που δυστυχώς δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, τα ίδια έλεγε και ο Καρατζαφέρης (καλύτερα φτωχοί με τη δραχμή, παρά να δανειζόμαστε με το ευρώ) που τώρα συμμετέχει στην κυβέρνηση. Ενώ ο Σαμαράς πίστευε πως μπορεί να πάει να επαναδιαπραγματευτεί.

Όλα αυτά όμως ήτανε ωραίες θεωρητικές αναλύσεις (με τα λόγια του Steve Jobs: a useful but purely intellectual concept). Μόλις ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα, και όλοι κατάλαβαν πως πια παίζεται η συμμετοχή μας στο ευρώ, ξαφνικά συνειδητοποίησαν όλοι πως δε θέλουνε... να ψηφίσουνε! Δε θέλανε να πούνε "ναι" σε μια κυβέρνηση Παπανδρέου (λογικό, εδώ που τα λέμε), αλλά δε θέλανε και να βγούνε από το ευρώ. Με τα λόγια του Steve Jobs: "No one wants to die. Even people who want to go to heaven don't want to die to get there." Θέλαμε τον "παράδεισο" της δραχμής, αλλά δε θέλαμε να "πεθάνουμε" (έξοδος από το ευρώ) για να πάμε εκεί.

Τώρα μένει να δούμε τι θα συμβεί στις επόμενες εβδομάδες. Πλέον η Γερμανία με τη Γαλλία συζητάνε για ευρώ δύο ταχυτήτων, και διάφορες άλλες ιδέες που φυσικά δε μπορούμε να τις ξέρουμε όλες. Κανείς δε μας εγγυάται πως τα πράγματα θα πάνε καλά. Ελπίζω όμως μετά από αυτές τις 2 βδομάδες να αρχίσαμε να ξυπνάμε, και να δουλέψουμε για να βγούμε από αυτή την κατάσταση. Το πόσο ξυπνήσαμε θα φανεί και στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές. Πιστεύω πως αν τα κόμματα που συμμετέχουν στη σημερινή βουλή πάρουν συνολικά πάνω από 40-50%, δεν έχουμε μάθει τίποτα. Οι μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις πάντως δείχνουν πως για την ώρα μόνο 25-30% του κόσμου δηλώνει πως δε θα ψηφίσει κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα. Είναι νομίζω η κατάλληλη στιγμή για να βγουν μπροστά νέα πρόσωπα και να θάψουμε για πάντα αυτούς που μας φέρανε ως εδώ.