Οι αγανακτισμένοι

Πριν δυόμιση περίπου χρόνια, τον Ιανουάριο του 2009, αγανακτισμένος με την υπόθεση του Βατοπεδίου, έγραφα πως θα ήθελα να δω κόσμο να συγκεντρώνεται μπροστά στη Βουλή και να μείνει εκεί μέχρι να αρθεί η ασυλία των βουλευτών για το θέμα αυτό. Μάλλον όμως ήμουνα από τους πολύ λίγους αγανακτισμένους, ενώ πολλοί δεν γνωρίζανε καν την υπόθεση...

Έχω μερικούς γνωστούς που συμμετέχουν αυτές τις μέρες στις συγκεντρώσεις αγανακτισμένων. Έπρεπε βέβαια να μας "προκαλέσουν" Ισπανοί διαδηλωτές για να αγανακτήσουμε κι εμείς. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι οι γνωστοί μου είναι αγανακτισμένοι για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Άλλος θέλει να καταργηθεί το μνημόνιο και να μας χαρίσουν τα χρέη, άλλος θέλει να συμμαζευτούμε και να γίνουμε σοβαρή χώρα.

Είναι σίγουρα καλό που έστω και κατ'αυτόν τον τρόπο άρχισε ο κόσμος να προβληματίζεται. Ελπίζω αυτές οι συγκεντρώσεις και οι συζητήσεις που γίνονται να ταρακουνήσουν τους πιο ανοιχτόμυαλους, να ενημερωθούν για το τι συμβαίνει. Άλλο όφελος δυσκολεύομαι να δω. Συγκεκριμένο αίτημα δεν υπάρχει. Έστω ότι η κυβέρνηση θέλει να τους ικανοποιήσει. Τι πρέπει να κάνει?

Αυτό νομίζω είναι κι ένα μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας μας. Δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε ορθολογικά. Επίσης δεν έχουμε μάθει ότι για να μπορούμε να έχουμε άποψη, αλλά ακόμα και για να βρούμε λύση σε κάποιο πρόβλημα, πρέπει πρώτα να ενημερωθούμε. Είναι τραγικό να βλέπεις ότι ακόμα και πολλοί τελειόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων δε μπορούν να κρίνουν και να σκεφτούν πώς θα λύσουν ένα πρόβλημα. Προφανώς δεν έμαθαν ποτέ να σκέφτονται.

Είναι επίσης τραγικό να βλέπεις πολιτικούς να κάνουν προτάσεις χωρίς να σκέφτονται ούτε στιγμή αν είναι οικονομικά εφαρμόσιμες. Π.χ. το ΚΚΕ μέχρι πρόσφατα ήθελε ελάχιστο μισθό 1400 ευρώ για όλους. Ο κ. Τσίπρας πρότεινε στα σοβαρά πριν 2 χρόνια να προσληφθούν 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Ο κ. Σαμαράς πριν λίγες μέρες είπε να πληρώνουμε δημοσίους υπαλλήλους για να κάθονται! Ένας από τους υπουργούς της ΝΔ, ο κ. Στυλιανίδης, γράφει σήμερα στην Καθημερινή πως αν είχε εφαρμοστεί αυτό στον ΟΣΕ, σε 10 χρόνια θα είχαμε όφελος 315εκ. ευρώ. Μα το χρέος του ΟΣΕ είναι πάνω από 10 δις. ευρώ! Και σε 10 χρόνια μπορεί να μην υπάρχει όχι ΟΣΕ, ούτε Ελλάδα με τη μορφή που την ξέρουμε σήμερα, αν μέσα στο επόμενο δίμηνο χρεωκοπήσουμε.

Έχω πλέον την εντύπωση ότι οι κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου θέλουν να κάνουν κάτι αλλά δε μπορούν. Δε το θέλουν γιατί έχουν καλές προθέσεις, αλλά γιατί λόγω της θέσης τους έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα. Η συμπεριφορά τους όμως όταν ήταν αντιπολίτευση έχει γυρίσει τώρα μπούμερανγκ. Αν τότε φρόντιζαν να πούνε στον κόσμο την αλήθεια, θα ήτανε πολύ πιο εύκολα για αυτούς τα πράγματα. Και φυσικά έχουν ακόμα και μέσα στην κυβέρνηση πολλούς υπουργούς που ακόμα δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Να μη μιλήσω για τους υπόλοιπους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Ελπίζω μέσα από αυτές τις συγκεντρώσεις πολιτών να βγει κάτι καλό. Να καταλάβει ο κόσμος ότι πρέπει να ενημερώνεται από σοβαρές πηγές. Το tromaktiko και οι περισσότερες ελληνικές εφημερίδες δυστυχώς δεν είναι σοβαρές. Ας δούμε τι λένε κάποια ξένα μέσα ενημέρωσης, με κριτικό πνεύμα, αλλά όχι καχύποπτο. Γιατί πολλές φορές φοβόμαστε ότι το μόνο που τους απασχολεί είναι να μας υποδουλώσουνε, και πως ό,τι γράφουνε εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό.

Έχω κουραστεί να ακούω κόσμο να λέει ότι πρέπει να μας δώσουνε λεφτά, αλλιώς θα χάσουνε οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Ναι, μπορεί να χάσουνε μερικά χρήματα, αλλά εμείς δεν θα έχουμε να φάμε, οι καταθέσεις θα εξατμιστούν, και τα σύνορα με την ΕΕ θα κλείσουνε.

Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος πλέον. Αλλά έχω μια μικρή ελπίδα πως την τελευταία στιγμή (γιατί εκεί έχουμε φτάσει) θα τα καταφέρουμε.