Friday, July 28, 2006

Εξυπνάδες

Από την www.kathimerini.gr:

"Παράνομα λειτουργούσαν οι 6 από τις 47 δεξαμενές του εργοστασίου διαλυτών στο Λαύριο, στο οποίο εκδηλώθηκε πυρκαγιά την περασμένη Τετάρτη. Όπως έγινε σήμερα γνωστό, η εισαγγελέας πρωτοδικών Αθηνά Θεοδωροπούλου είχε ασκήσει ποινική δίωξη κατά των υπεύθυνων του εργοστασίου για πλαστογραφία μετά χρήσεως και απάτη σε βαθμό κακουργήματος, μετά από καταγγελίες του νομάρχη Ανατολικής Αττικής, Λεωνίδα Κουρή, στον προϊστάμενο της εισαγγελίας πρωτοδικών Αθηνών, Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, ότι οι υπεύθυνοι του εργοστασίου χρησιμοποίησαν πλαστές άδειες για την εγκατάσταση των έξι δεξαμανών."

Αναρωτιέμαι γιατί είναι όλοι τόσο "έξυπνοι" σε αυτή τη χωρα... Όπου δούμε νομο και κανονισμό πρέπει να τον παραβούμε. Κανονισμοί ασφαλειας σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις? Είναι για τα κορόιδα που θέλουν να πληρώνουν λεφτά. Κώδικας οδικής κυκλοφορίας? Σιγά καλε, αφού εγώ ξέρω να οδηγώ. Σιγά μην περιμένω να ανάψει πράσινο, αφού βλέπω πως δεν έρχεται κανεις. Σιγά μη βάλω ζώνη, έχω ακούσει πως μπορεί να παγιδευτείς μέσα στο αυτοκίνητο (by the way, μου έχει σώσει τη ζωή...). Aσε το κράνος, μου χαλάει τα μαλλιά (ενώ τα μυαλά δεν τα χρειάζομαι, ας χαλάσουν αυτά καλύτερα). Μποτιλιάρισμα στον αυτοκινητόδρομο? No problem, θα πάω από τη λωρίδα ασφαλειας.

Και χιλιάδες αλλα παραδείγματα... Και μετά γίνονται τα νεύρα μας σμπαράλια, σκοτωνόμαστε, παίρνουν φωτιά τα εργοστάσιά μας. Ναι, αλλα γλυτώσαμε λεφτά όταν δεν πληρώσαμε για άδεια λειτουργίας...

Αναρωτιέμαι τι μας κάνει να πιστεύουμε σε αυτή τη χωρα πως είμαστε εμείς εξυπνότεροι από τους άλλους. Οι πάντες παρανομούν "γιατί έτσι κάνουν όλοι"! Ωραία λογική!!!

Ετοιμάζομαι για λίγες μέρες διακοπών στην Ελλάδα, μάλλον θα χρειαστώ τα ηρεμιστικά μου. Αν και έχω βρει τη λύση: τα βλέπω πλέον όλα ως τουρίστας, σα να πηγαίνω στο ζωολογικό κήπο και βλέπω τα ζώα. Κάπως έτσι είμαστε δυστυχώς...

Tuesday, July 18, 2006

Πολιτισμός...

Τρίτη πρωί, στη μικρή κεντροευρωπαϊκή πόλη που βρίσκομαι εδώ και λίγες εβδομάδες λόγω δουλειάς. Πηγαίνοντας στη δουλειά μου συνάντησα μία ομάδα περίπου 50 ατόμων να διαδηλώνουν στο δρόμο. Kρατούσανε ένα μικρό πανό που έλεγε πως είναι υπάλληλοι του τοπικού ταχυδρομείου και μοιράζανε φυλλάδια εξηγώντας τα αιτήματά τους (ουσιαστικά την καλύτερη οργάνωση της διανομής ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις). Δίνανε μάλιστα τρόπους επικοινωνίας με τους υπεύθυνους σχεδιασμού της διανομής γραμμάτων ώστε όποιος είναι δυσαρεστημένος να ξέρει πού να απευθυνθεί. To πιο εντυπωσιακό όμως ήτανε πως η μικρή πορεία τους γινότανε μόνο στο μισό δρόμο, αφήνοντας τα αυτοκίνητα να περάσουν από το άλλο μισό. Ήτανε μάλιστα σε δρόμο χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, αλλά με πεζούς που πηγαίνανε στη δουλειά τους. Στόχος τους ήτανε να ενημερώσουνε χωρίς να δημιουργήσουν πρόβλημα.

To μυαλό μου πήγε αυτόματα περίπου 6 χρόνια πίσω, άνοιξη του 2000. Είχα έρθει για 3-4 μέρες στην Ελλάδα και αφού τέλειωσα τη δουλειά μου Παρασκευή μεσημέρι αποφάσισα να πάρω λεωφορείο προς το κέντρο της Αθήνας. Mέγα λάθος... Για πάνω από μισή ώρα λεωφορείο δεν εμφανιζότανε, οπότε αποφάσισα να περπατήσω μέχρι την πιο κοντινή στάση του μετρό, που μόλις είχε ανοίξει. Mόλις έφτασα στην Πανεπηστημίου έπαθα σοκ: μία oμάδα 150-200 ατόμων να διαμρτύρονται μπροστά από την Alpha Τράπεζα Πίστεως στη γωνία Πανεπιστημίου και Iπποκράτους. Όσοι γνωρίζουν την Αθήνα καταλαβαίνουν το τι γινότανε στο κέντρο και γιατί δεν κυκλοφορούσαν λεωφορεία. Oι διαδηλωτές ήτανε τόσο λίγοι που μια ομάδα της αστυνομίας τους είχε σχεδόν περικυκλώσει, αλλά παρ'όλα αυτά τους άφηνε να κλείνουν όλο το δρόμο (και το μισό κέντρο...)! Στην ερώτησή μου προς την αστυνομία γιατί συμβαίνει αυτό, εισέπραξα σιωπή...

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στους δύο τρόπους διαμαρτυρίας;
Στην περίπτωση της Αθήνας δημιουγείται πρόβλημα σε χιλιάδες ανθρώπους. Γιατί να υποστηρίξω εγώ τα όποια αιτήματα (ακόμα και δίκαια) όταν αυτοί οι άνθρωποι δε με σέβονται;

Αυτό το μικρό παράδειγμα δείχνει νομίζω τον πολιτισμό μας. Όχι, δεν είμαστε πολιτισμένοι επειδή έχουμε Παρθενώνα. Aυτό ήτανε πολιτισμος κάποιων άλλων που οφείλουμε να προστατεύσουμε. Το πώς συμπεριφερόμαστε, αν σεβόμαστε το διπλανό μας, ακόμα και τι "Παρθενώνες" φτιάχνουμε εμείς, αυτό δείχνει ποιοι είμαστε.

Ας ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας να δούμε τι κάνουν οι καλύτεροι από εμάς κι ας προσπαθήσουμε να τους φτάσουμε.