Εντυπώσεις ΙΙ

Εντυπώσεων συνέχεια λοιπόν...

Αυτό που μου είχε λείψει περισσότερο τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα ήτανε οι παραλίες και το μπάνιο. Έχω δει πολλά μέρη, αλλά οι ελληνικές παραλίες είναι από τις καλύτερες. Στην αρχή μου έκανε κακή εντύπωση το γεγονός ότι στις περισσότερες μεγάλες παραλίες υπάρχουν ομπρέλες, ξαπλώστρες και μπαράκια και πρέπει να πληρώσεις. Προτιμήσαμε λοιπόν τις μικρές και ερημικές. Και τι ανακαλύψαμε? Σκουπίδια σε αρκετές από αυτές και κυρίως γόπες από τσιγάρα παντού! Γιατί ρε παιδιά? Έχουμε μερικές από τις καλύτερες παραλίες στον κόσμο και πρέπει να τις καταστρέφουμε? Κατόπιν αυτού προτιμούσα να πληρώνω 3 ευρώ για τον φραπέ στην ξαπλώστρα και τουλάχιστον να μη βλέπω σκουπίδια και αποτσίγαρα παντού...

Το άλλο "ενδιαφέρον" ήτανε πολλοί παλιοί γνωστοί και παιδικοί φίλοι που έτυχε να συναντήσω μετά από πολλά χρόνια. Απίστευτο το πόσοι πολλοί ετοιμάζονται να φύγουν για εξωτερικό ή το σκέφτονται σοβαρά. Το παράπονο όλων? Να δουλεύουν και να κάνουν αυτό που τους αρέσει χωρίς να νιώθουν πως κάποιος τους εκμεταλλεύεται. Να πληρώνονται για αυτό που κάνουν, να έχουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, να έχουν διακοπές που να μπορούν να τις χαρούν. Είναι κρίμα, αλλά αυτό είναι τελικά που κρατάει τόσους Έλληνες στο εξωτερικό.

Αναρωτιέμαι γιατί να συμβαίνει αυτό. Γιατί δε δίνονται κίνητρα σε νέους επιστήμονες να επιστρέψουν στον τόπο τους με μία καλή δουλειά. Οι παραλίες καλές είναι, αλλά από μόνες τους δε φτάνουνε... Έχω φίλο με διδακτορικό και προϋπηρεσία στο εξωτερικό που δουλεύει 12 ώρες/μέρα και παίρνει τα ίδια λεφτά με συναδέλφους του που έχουν απλώς πτυχίο πολυτεχνείου. Αυτός είναι η εξαίρεση που αποφάσισε να επιστρέψει (αν και σκέφτεται να ξαναφύγει...), αλλά είναι και ο λόγος που χιλιάδες (δεν υπερβάλλω...) άλλοι δεν επιστρέφουν. Ένας φίλος έλεγε πως το μόνο που εξάγει η Ελλάδα είναι Έλληνες. Κρίμα δεν είναι?

Eντυπώσεις I

Επιστροφή στην Κεντρική Ευρώπη μετά από 3 βδομάδες διακοπών στην Ελλάδα. Η εικόνα που έχω σίγουρα δεν είναι πολύ αντικειμενική. Ήτανε η πρώτη φορα μετά από αρκετά χρονια που μπόρεσα να μείνω 3 βδομάδες Αύγουστο στην Ελλάδα και η πρώτη ίσως φορα που δε χρειάστηκε να σκεφτώ τη δουλειά μου. Ο,τι πρέπει δηλαδή για χαλαρωτικές διακοπές, αν και το πρόγραμμα εκδρομών και μετακινήσεων μονο χαλαρό δεν ήτανε!

Τι είδα λοιπόν? Πρώτον τα ταξί: αν και δεν το συνηθίζω, χρησιμοποίησα 3-4 φορες ταξί, εντός και εκτος Αθηνών.Ο πρώτος ταξιτζής στην Αθηνα: αξύριστος, με βερμούδα και t-shirt. Ευτυχώς ευγενικός. Αλλα είναι εμφάνιση επαγγελματία αυτή?? Ο δεύτερος στην κεντρική Ελλάδα: κάποια στιγμή μπήκε στο αντίθετο ρεύμα σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης, για ένα ολόκληρο τετράγωνο, για να αποφύγει τα σταματημένα στο φανάρι αυτοκίνητα. Ο ίδιος μάλιστα, για ένα μικρό κομμάτι της διαδρομής φόρεσε ζώνη ασφαλειας, προφανώς εκεί που ήξερε πως γίνονται έλεγχοι. Επαγγελματίας οδηγός...

Επίσης πρόσεξα, 16 Αυγούστου στην Αθηνα, πως σχεδόν τα μονα αυτοκίνητα στους δρόμους ήτανε ταξί (άδεια φυσικά και στο δρόμο, όχι σε πιάτσες). Μήπως τελικά έχουμε υπερβολικά πολλά? Αν θυμάμαι καλά, μια στατιστική πριν μερικά χρονια έλεγε 20,000 μονο στην Αθηνα. Αν τα μειώναμε στο μισό? Καταρχήν τα περισσότερα έχουνε κινητήρες diesel παλιάς τεχνολογίας, άρα υπάρχει πρόβλημα ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Δεύτερον, αν υποθέσουμε πως κάθε taxi κυκλοφορεί 12 ώρες/μέρα ενώ ένα IX μονο (ας πούμε) 2, ένα taxi ισοδυναμεί με 6 αυτοκίνητα! Αν διώξουμε 10,000 ταξί είναι σα να διώχνουμε 60,000 αυτοκίνητα από τους δρόμους! Aρα σημαντικά λιγότερη μόλυνση και πολύ πιο εύκολη η κυκλοφορία των λεωφορείων.

Θα πει κάποιος: και τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι? Ας προσπαθήσουν να βρούν κάποια άλλη δουλειά, δε μπορεί τα ταξί να είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Επίσης, οι περισσότεροι δεν κερδίζουν πολλά και τα κόμιστρα είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με άλλες πόλεις του δυτικού κόσμου. Aρα οι εναπομείναντες θα έχουν έναν αξιοπρεπή μισθό και (ελπίζω) μια αξιοπρεπή εμφάνιση και συμπεριφορά (προς τον πελάτη και στην οδήγηση).

Τώρα βεβαια άντε να βρεθεί κυβέρνηση που θα τολμήσει να προτείνει την έστω και σταδιακή μείωση του αριθμού των ταξί...

Επανέρχομαι σύντομα με περισσότερες εντυπώσεις.