Εντυπώσεις ΙΙ
Εντυπώσεων συνέχεια λοιπόν...
Αυτό που μου είχε λείψει περισσότερο τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα ήτανε οι παραλίες και το μπάνιο. Έχω δει πολλά μέρη, αλλά οι ελληνικές παραλίες είναι από τις καλύτερες. Στην αρχή μου έκανε κακή εντύπωση το γεγονός ότι στις περισσότερες μεγάλες παραλίες υπάρχουν ομπρέλες, ξαπλώστρες και μπαράκια και πρέπει να πληρώσεις. Προτιμήσαμε λοιπόν τις μικρές και ερημικές. Και τι ανακαλύψαμε? Σκουπίδια σε αρκετές από αυτές και κυρίως γόπες από τσιγάρα παντού! Γιατί ρε παιδιά? Έχουμε μερικές από τις καλύτερες παραλίες στον κόσμο και πρέπει να τις καταστρέφουμε? Κατόπιν αυτού προτιμούσα να πληρώνω 3 ευρώ για τον φραπέ στην ξαπλώστρα και τουλάχιστον να μη βλέπω σκουπίδια και αποτσίγαρα παντού...
Το άλλο "ενδιαφέρον" ήτανε πολλοί παλιοί γνωστοί και παιδικοί φίλοι που έτυχε να συναντήσω μετά από πολλά χρόνια. Απίστευτο το πόσοι πολλοί ετοιμάζονται να φύγουν για εξωτερικό ή το σκέφτονται σοβαρά. Το παράπονο όλων? Να δουλεύουν και να κάνουν αυτό που τους αρέσει χωρίς να νιώθουν πως κάποιος τους εκμεταλλεύεται. Να πληρώνονται για αυτό που κάνουν, να έχουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, να έχουν διακοπές που να μπορούν να τις χαρούν. Είναι κρίμα, αλλά αυτό είναι τελικά που κρατάει τόσους Έλληνες στο εξωτερικό.
Αναρωτιέμαι γιατί να συμβαίνει αυτό. Γιατί δε δίνονται κίνητρα σε νέους επιστήμονες να επιστρέψουν στον τόπο τους με μία καλή δουλειά. Οι παραλίες καλές είναι, αλλά από μόνες τους δε φτάνουνε... Έχω φίλο με διδακτορικό και προϋπηρεσία στο εξωτερικό που δουλεύει 12 ώρες/μέρα και παίρνει τα ίδια λεφτά με συναδέλφους του που έχουν απλώς πτυχίο πολυτεχνείου. Αυτός είναι η εξαίρεση που αποφάσισε να επιστρέψει (αν και σκέφτεται να ξαναφύγει...), αλλά είναι και ο λόγος που χιλιάδες (δεν υπερβάλλω...) άλλοι δεν επιστρέφουν. Ένας φίλος έλεγε πως το μόνο που εξάγει η Ελλάδα είναι Έλληνες. Κρίμα δεν είναι?
Αυτό που μου είχε λείψει περισσότερο τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα ήτανε οι παραλίες και το μπάνιο. Έχω δει πολλά μέρη, αλλά οι ελληνικές παραλίες είναι από τις καλύτερες. Στην αρχή μου έκανε κακή εντύπωση το γεγονός ότι στις περισσότερες μεγάλες παραλίες υπάρχουν ομπρέλες, ξαπλώστρες και μπαράκια και πρέπει να πληρώσεις. Προτιμήσαμε λοιπόν τις μικρές και ερημικές. Και τι ανακαλύψαμε? Σκουπίδια σε αρκετές από αυτές και κυρίως γόπες από τσιγάρα παντού! Γιατί ρε παιδιά? Έχουμε μερικές από τις καλύτερες παραλίες στον κόσμο και πρέπει να τις καταστρέφουμε? Κατόπιν αυτού προτιμούσα να πληρώνω 3 ευρώ για τον φραπέ στην ξαπλώστρα και τουλάχιστον να μη βλέπω σκουπίδια και αποτσίγαρα παντού...
Το άλλο "ενδιαφέρον" ήτανε πολλοί παλιοί γνωστοί και παιδικοί φίλοι που έτυχε να συναντήσω μετά από πολλά χρόνια. Απίστευτο το πόσοι πολλοί ετοιμάζονται να φύγουν για εξωτερικό ή το σκέφτονται σοβαρά. Το παράπονο όλων? Να δουλεύουν και να κάνουν αυτό που τους αρέσει χωρίς να νιώθουν πως κάποιος τους εκμεταλλεύεται. Να πληρώνονται για αυτό που κάνουν, να έχουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, να έχουν διακοπές που να μπορούν να τις χαρούν. Είναι κρίμα, αλλά αυτό είναι τελικά που κρατάει τόσους Έλληνες στο εξωτερικό.
Αναρωτιέμαι γιατί να συμβαίνει αυτό. Γιατί δε δίνονται κίνητρα σε νέους επιστήμονες να επιστρέψουν στον τόπο τους με μία καλή δουλειά. Οι παραλίες καλές είναι, αλλά από μόνες τους δε φτάνουνε... Έχω φίλο με διδακτορικό και προϋπηρεσία στο εξωτερικό που δουλεύει 12 ώρες/μέρα και παίρνει τα ίδια λεφτά με συναδέλφους του που έχουν απλώς πτυχίο πολυτεχνείου. Αυτός είναι η εξαίρεση που αποφάσισε να επιστρέψει (αν και σκέφτεται να ξαναφύγει...), αλλά είναι και ο λόγος που χιλιάδες (δεν υπερβάλλω...) άλλοι δεν επιστρέφουν. Ένας φίλος έλεγε πως το μόνο που εξάγει η Ελλάδα είναι Έλληνες. Κρίμα δεν είναι?