Φιλότιμο

Χαίρομαι όταν διαβάζω ευχάριστα νέα στις εφημερίδες. Στη σημερινή Καθημερινή (πρέπει να αρχίσω να τους ζητάω ποσοστά για τη διαφήμιση!) διάβασα για το πως ο διοικητής του Ιπποκράτειου κατάφερε με πολύ μικρό προϋπολογισμό να το ανακαινίσει και να αγοράσει καινούριο εξοπλισμό.

Ποιο είναι όμως το πρόβλημα; Ο κ. Βανδώρος δημοσιοποίησε και το μισθό του. Βγάζει, καθαρά, κάτι παραπάνω από 1500 euro το μηνα!!! Δεν ξέρω και δε με ενδιαφέρει αν έχει έσοδα από κάποια άλλη δραστηριότητα. Ούτε αν όσα χρονια δούλευε ως γιατρός έγινε πλούσιος. Είναι δυνατόν όμως ένας άνθρωπος σε τέτοια θέση, να έχει τόσο χαμηλό μισθό;
Ο κ. Βανδώρος ίσως είναι μια εξαίρεση ενός τιμιου ανθρώπου που για δικούς του λόγους αποφάσισε να μείνει στην Ελλάδα και να δουλέψει όσο καλύτερα μπορεί. Οι περισσότεροι όμως τι θα έκαναν (κάνουν);
1) Θα πήγαιναν να δουλέψουν σε μια χωρα της Ευρώπης ή στην Αμερική με πολλαπλάσιο μισθό
2) Θα έπαιρναν προμήθειες (και φακελάκια) από τα οποιαδήποτε έργα κάνουνε για να συπληρώσουν το μισθό τους.

Ποτε επιτέλους θα σταματήσουμε να βασιζόμαστε στο φιλότιμο του καθενός;
Ελπίζω τουλάχιστον να ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμα του, σε οποιον τομέα βρίσκεται ο καθένας.

Ανακύκλωση

Διάβασα σήμερα στην Καθημερινή για την ανακύκλωση απορριμάτων στην Ελλάδα και την Ε.Ε.

Αναρωτιέμαι γιατί είναι τόσο δύσκολο να δουλέψει ένα σωστό πρόγραμμα ανακύκλωσης και στη χώρα μας. Η αλήθεια είναι πως δε γνωρίζουμε καν την έννοια της ανακύκλωσης. Ίσως ήμουνα από τους λίγους τυχερους που στο γυμνάσιο κάναμε ανακύκλωση χαρτιού, με πρωτοβουλία μίας καθηγήτριας. Αργότερα, όταν πήγα στη Γερμανία (όπου η ανακύκλωση είναι επιστήμη) είδα παντού να υπάρχουν κάδοι για μέταλλα, γυαλιά, χαρτιά, και «υπόλοιπα σκουπίδια». Μου έκανε μάλιστα εντύπωση που κάποιοι Έλληνες συμφοιτητές μου βαριόντουσαν να σκεφτούν(!) που πάει τι και τα πετάγανε όλα στον ίδιο κάδο!

Ένα άλλο ωραίο σύστημα στη Γερμανία (πλέον και σε άλλες χώρες) είναι το ότι στο σούπερ μάρκετ πληρώνεις τις πλαστικές σακούλες. Η τιμή είναι πολύ χαμηλή, αλλά σε κάνει να σκεφτείς. Οι περισσότεροι πάνε για ψώνια με δικές τους σακούλες, πολλές φορές μάλιστα πάνινες, πολλών χρήσεων. Με αυτόν τον τρόπο γλιτώνουνε πολλούς τόνους πλαστικής σακούλας κάθε χρόνο που αλλιώς θα κατέληγαν στα σκουπίδια (ή στη... θάλασσα, σε κάποιες άλλες χώρες...) και θα έκαναν εκατοντάδες χρόνια να αποσυντεθούν.

Επίσης η επιστροφή μπουκαλιών. Σε πολλές χώρες μπορείς να επιστρέψεις μπουκάλια και κουτάκια μπύρας και αναψυκτικών με κάποιο αντίτιμο (που το έχεις πληρώσει ήδη στην αρχική τιμή).

Πόσο απλό θα ήτανε να εφαρμοστούν αυτά και στην Ελλάδα; Τουλάχιστον ας κάνουμε εμείς ό,τι μπορούμε, πηγαίνοντας για ψώνια με δικές μας σακούλες!

Φωτογραφίες

Επέστρεψα πριν λίγες μέρες από την περιήγηση στη νότια Γερμανία, αλλά επειδή δε με βλέπω να προλαβαίνω να γράψω σύντομα, βάζω 2 φωτογραφίες. Η πρώτη από το σιδηροδρομικό σταθμό στο Μόναχο και η δεύτερη από το δάσος Taunus βορειοδυτικά της Φρανκφούρτης.
Δεν έχω και πολλές ακόμα φωτογραφίες γιατί πήγα σε μέρη που έχω ξαναεπισκεφτεί και ζήσει, κυρίως για να δω φίλους που είχα καιρό να συναντήσω. Ήταν το τελευταίο μάλλον ταξίδι πριν την επιστροφή μου στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα.