Ο κ. Φωτόπουλος

Έγραφα τον Ιούνιο πως δεν είμαι αισιόδοξος με την κατάσταση στην Ελλάδα. Είχα την ελπίδα πως μετά απ'όσα έγιναν τον Ιούλιο, θα βάζαμε μυαλό και θα αρχίζαμε να σοβαρευόμαστε ως χώρα. Δυστυχώς ούτε αυτό έγινε. Οι διάφορες ομάδες συμφερόντων αντιδρούν και χαλάνε τον κόσμο κάθε φορά που θεωρούν ότι πλήττονται από τα μέτρα που θέλει να προωθήσει η κυβέρνηση (αλλά ακόμα δεν έχει βρει το κουράγιο να προωθήσει τίποτα ουσιαστικό). Οι ταξιτζήδες κλείνουν τους δρόμους, τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, οι οδηγοί λεωφορείων παρκάρουν τα λεωφορεία τους, οι φαρμακοποιοί κλείνουν τα φαρμακεία τους, οι τεχνικοί της ΔΕΗ κατεβάζουν τους διακόπτες, κ.ο.κ. Όλοι εναντίον όλων δηλαδή. Δεν καταλαβαίνουμε ότι αν δεν κάνουμε ΟΛΟΙ κάποιες θυσίες, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ χειρότερο για όλους μας.

Προσωπικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχω γλιτώσει, μια που έφυγα από την Ελλάδα λίγο πριν γίνει το μεγάλο μπαμ, και ζω σε μία χώρα με πολύ υψηλό επίπεδο ζωής, όπου όλα δουλεύουν ρολόι. Με στεναχωρεί όμως το γεγονός ότι αναγκάστηκα να φύγω. Και το γεγονός ότι πολύς κόσμος αναγκάζεται να φύγει ή έστω το σκέφτεται. Και αυτό, την ίδια στιγμή που εργαζόμενοι σε δημόσιες υπηρεσίες αντιδρούν στη μετακίνησή τους σε άλλες υπηρεσίες.

Διάβαζα σήμερα στο Κ της Καθημερινής συνέντευξη με τον αρχισυνδικαλιστή της ΔΕΗ, τον κ. Φωτόπουλο. Τον ρωτάει η δημοσιογράφος τι μισθό παίρνει, κι αυτός απαντά:

"Μετά 25 χρόνια ένσημα, παντρεμένος, με 2 παιδιά, και με την ειδικότητα του τεχνικού, 1900 ευρώ καθαρά. Κάθε μήνα μετράω ευρώ-ευρώ τα έξοδά μου για να μπορέσω να αντεπεξέλθω."

Ο τρόπος που απαντάει (25 χρόνια ένσημα, δύο παιδιά, μετράω τα έξοδά μου) δείχνει πως δεν είναι ευχαριστημένος από το μισθό του. Προσωπικά έβγαζα λιγότερα όταν ήμουνα στην Ελλάδα. Και ξέρω ότι λέκτορες και καθηγητές πανεπιστημίου, επίσης με 2 παιδιά, βγάζουν κι αυτοί λιγότερα από τον κ. Φωτόπουλο. Για να μη μιλήσω για καθηγητές γυμνασίου που πλέον βγάζουν λιγότερα από 1000 ευρώ.

Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί φτάσαμε ως εδώ.

Η λύση φοβάμαι πως θα δοθεί όταν κάποια στιγμή (που δεν αργεί να έρθει) σταματήσουμε να παίρνουμε τις δόσεις του δανείου και θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε τα πάντα, πολύ απλά γιατί λεφτά δε θα υπάρχουν πια. Και θα είναι πολύ απότομη αυτή η προσγείωση...