Δύο ιστορίες και μια είδηση

Ιστορία 1:

Έμαθα χτες ότι τη Δευτέρα που μας πέρασε, με τη δυνατή βροχή στην Αθήνα, η επιθεώρηση εργασίας επισκέφθηκε κάποια εταιρεία και διαπίστωσε πως υπήρχαν εργαζόμενοι που είχαν χτυπήσει κάρτα για να φύγουνε αλλά λόγω της βροχής προτίμησαν να περιμένουν κάτω από κάποιο υπόστεγο ενώ μερικοί ξαναπήγαν στα γραφεία τους. Θεώρησαν οι επιθεωρητές πως αυτό είναι παράβαση της εργατικής νομοθεσίας και βάλανε πρόστιμο στην εταιρεία. Δύο μέρες αργότερα, σε ετήσια συνάντησή τους με εκπροσώπους της διεύθυνσης ανθρώπινου δυναμικού (Human Resources) μεγάλων εταιρειών, αναφέρανε την περίπτωση αυτή και συστήσανε στις εταιρείες να εφαρμόζουν πιστά το νόμο γιατί αν κάποιος κάνει την ίδια παράβαση δύο φορές σε 4 χρόνια, μπαίνει λουκέτο στην εταιρεία. Την ιστορία μου διηγήθηκε φίλος που ήταν σε αυτή τη συνάντηση, εκπροσωπώντας γερμανική εταιρεία με περίπου 300 υπαλλήλους στην Ελλάδα. Στην αρχή νόμιζα ότι με κοροϊδεύει. Μου πήρε αρκετή ώρα να πειστώ ότι μου λέει αλήθεια. Αναρωτιέμαι αν τα ξέρουν αυτά στα κεντρικά στη Γερμανία... Να το κλείσουν το μαγαζί, να απολύσουν και τους 300 για να σιγουρευτούν πως δε θα πληρώσουν πρόστιμο επειδή έπιασε βροχή και οι υπάλληλοι δεν είχαν ομπρέλες μαζί τους.

Ιστορία 2:

Φίλη πήρε μια μέρα άδεια από τη δουλειά για να πάει σε προγραμματισμένο ραντεβού με γιατρό στο ΙΚΑ να της γράψει κάποια φάρμακα που πρέπει να παίρνει καθημερινά. Έφτασε 8 το πρωί, αλλά διαπίστωσε πως λόγω απεργίας δεν υπήρχε γιατρός. Πήρε τηλέφωνο για να ανανεώσει το ραντεβού και πήρε ημερομηνία για τις 16 Νοεμβρίου (το αν θα υπάρχει και ΙΚΑ τότε είναι άγνωστο...). Σκέφτηκε να πάει στο ΙΚΑ διπλανής περιοχής μπας και καταφέρει να πάρει τη συνταγή. Βρήκε έναν γιατρό στην πόρτα του γραφείου του, να φεύγει. Αρνήθηκε να της γράψει φάρμακα, και της είπε να πάει στον απογευματινό, αν δεν απεργούσε. Πήγε πάλι στις 13:20, και περίμενε μέχρι τις 15:00. Όταν μπήκε μέσα, της είπε πως δεν της γράφει φάρμακα γιατί δεν έχει ραντεβού. Προσπάθησε να του εξηγήσει πως έχει ήδη πληρώσει φάρμακα που τα δικαιούται λόγω της ασφάλισής της, γιατί δε βρίσκει γιατρό να της τα γράψει. Της έγραψε τελικά τα μισά απ'όσα χρειάζεται μέχρι το επόμενο ραντεβού στις 16 Νοεμβρίου...

Εκτός όλων των άλλων, δεν καταλαβαίνω τι δουλειά κάνουνε οι γιατροί του ΙΚΑ, εφόσον απλώς γράφουνε φάρμακα, χωρίς εξέταση, χωρίς τίποτα. Ευτυχώς δεν είχα ποτέ την ατυχία να χρειαστώ τις υπηρεσίες τους.

Και μια είδηση:

Διαβάζω στις σημερινές ειδήσεις, πως (α) ο κ. Λυμπερόπουλος, αρχισυνδικαλιστής των ταξιτήδων, δηλώνει πως "Δε θα πεθάνουμε μόνοι μας, θα πάρουμε κι άλλους μαζί μας", και (β) οι αρχισυνδικαλιστές των δήμων, που αρνούνται να μαζέψουν τα σκουπίδια, απειλούν πως θα χυθεί αίμα.

Εκτός από τα συγχαρητήριά μου στους πολιτικούς μας που έχουν αναθρέψει τέτοια λουλούδια, αναρωτιέμαι πόσο θα τους ανεχτούμε ακόμα...