Ένας χρόνος με τις αστικές συγκοινωνίες

Πέρυσι τα Χριστούγεννα αποφάσισα να βγάλω ετήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας. Για όσους δε γνωρίζουν, την κάρτα αυτή μπορεί να τη βγάλει κανείς μόνο στην αρχή της χρονιάς (και όχι π.χ. από 1 Σεπτεμβρίου), και κοστίζει περίπου όσο 10 μηνιαίες κάρτες. Η τιμή της πέρυσι ήτανε 350 ευρώ και περιλαμβάνει απεριόριστες μετακινήσεις με όλα τα μέσα εκτός της γραμμής μετρό που πηγαίνει στο αεροδρόμιο (νομίζω μπορεί κανείς να πάει μέχρι Παλλήνη). Κοστίζει δηλαδή περίπου 1 ευρώ τη μέρα. Κάτι που μου έκανε καλή εντύπωση από την αρχή είναι πως όταν αγοράζεις την κάρτα κρατάνε τα στοιχεία σου, οπότε σε περίπτωση απώλειας μπορεί να ξαναβγεί χωρίς κόστος.

Οι λόγοι που έβγαλα την κάρτα πολλοί: πηγαίνω συχνά στο κέντρο της Αθήνας, βρίσκω την οδήγηση στην Αθήνα από κουραστική έως επικίνδυνη για το νευρικό μου σύστημα, είμαι υπέρ της χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) για μείωση της ρύπανσης, και τέλος, είναι πολύ πιο οικονομικό να χρησιμοποιεί κανείς ΜΜΜ παρά ΙΧ αυτοκίνητο.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα καλά της κάρτας:
- μπαινοβγαίνεις σε μετρό, λεωφορεία, τρόλλεϋ, τραμ, χωρίς να σκέφτεσαι ούτε το 1 Ευρώ του εισιτηρίου ούτε αν έχεις εισιτήριο μαζί σου.
-γλιτώνεις το μπελά του παρκαρίσματος, ειδικά στο κέντρο της Αθήνας.
-αν βολεύει το βραδυνό μετρό ή το τραμ, μπορείς να βγεις έξω χωρίς να ανησυχείς αν θα πιείς ένα ποτηράκι παραπάνω.
-έχεις μία αίσθηση ικανοποίησης, πως συμβάλλεις λίγο στην αποσυμφόρηση των δρόμων της πόλης σου και στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Και τώρα τα στραβά:
-για να μπαινοβγαίνεις στα λεωφορεία και τα τρόλλεϋ, πρέπει αυτά να έρχονται κιόλας. Κατά προτίμηση χωρίς να χρειάζεται να περιμένεις 20 λεπτά, όταν τα προγραμματισμένα δρομολόγια είναι ανά 10 λεπτά.
-με εξαίρεση το μετρό, όλα τα υπόλοιπα μέσα είναι πολύ πιο αργά από ΙΧ αυτοκίνητο.
-δεν καλύπτονται όλες οι περιοχές από συγκοινωνία (π.χ. την άνοιξη πήγαινα στον Σκαραμαγκά μια φορά την εβδομάδα -αναγκαστικά με αυτοκίνητο).
-η συχνότητα των δρομολογίων σε όλα τα μέσα (και στο μετρό!) τις ώρες αιχμής δεν είναι επαρκής, με αποτέλεσμα τη δημιουργία συνθηκών σαρδελοκονσέρβας σε καθημερινή βάση.
-μπορεί να είμαι εγώ περίεργος, αλλά όταν υπάρχει πρόγραμμα δρομολογίων, θέλω να τηρείται...
-μπορεί να είμαι πολύ περίεργος, αλλά θεωρώ τριτοκοσμικό να καπνίζει οδηγός κατά τη διάρκεια δρομολογίου...

Επειδή λοιπόν είμαι περίεργος και όταν πληρώνω για κάτι θέλω οι υπηρεσίες που μου προσφέρονται να είναι στοιχειωδώς ποιοτικές, έχω στείλει αρκετές καταγγελίες στον ΟΑΣΑ τους τελευταίους μήνες. Η ευχάριστη έκπληξη ήταν πως ορισμένες έπιασαν τόπο!
-τα ρολόγια στις στάσεις των τραμ που έδειχνε το καθένα δική του ώρα, συγχρονίστηκαν.
-στην αφετηρία της Άνω Κυψέλης τοποθετήθηκε πρόγραμμα δρομολογίων για τα τρόλλεϋ και καθαρίστηκε το πρόγραμμα που υπήρχε για τα λεωφορεία. Δυστυχώς δεν έμαθα ποτέ αν ήταν υπεύθυνος ο σταθμάρχης που για μήνες δεν υπήρχε πίνακας δρομολογίων εκεί. Επίσης το ότι υπάρχει πίνακας δε σημαίνει και ότι τα δρομολόγια τηρούνται.
-στη γραμμή 242, μεταξύ του σταθμού μετρό Κατεχάκη και της Πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου, μπήκανε διπλά λεωφορεία το πρωί. Το γιατί έπρεπε να περάσει ένας μήνας, 3 τηλεφωνικές και 1 γραπτή καταγγελία από εμένα, δεν το έμαθα ποτέ.
-ένας οδηγός της γραμμής 140 θα περάσει από πειθαρχικό έλεγχο διότι κάπνιζε κατά τη διάρκεια του δρομολογίου. Ελπίζω να περάσει σύντομα (έχει περάσει ήδη 1.5 μήνας από το συμβάν) και να τιμωρηθεί...

Δυστυχώς, δεν έμαθα ποτέ ποιος φταίει όταν ακυρώνονται προγραμματισμένα δρομολόγια λόγω μη εμφάνισης οδηγών. Η στερεότυπη απάντηση του ΟΑΣΑ, σε συγκεκριμένες καταγγελίες (με ώρα, αριθμό γραμμής, κλπ) είναι πως τυχαίνει να μην εμφανιστούν οδηγοί για δρομολόγια. Γιατί δεν τιμωρούνται οι οδηγοί δεν έμαθα ποτέ. Η άποψη οδηγών που έχω ρωτήσει είναι πως δεν υπάρχουνε αρκετοί για όλα τα δρομολόγια. Άκρη δεν έχω βγάλει.

Το αν θα πάρω κάρτα και για του χρόνου δεν το έχω αποφασίσει ακόμα. Πολύ συχνά βολεύει, αλλά τουλάχιστον 1 φορά κάθε 10 μέρες μετανιώνω που χρησιμοποιώ ΜΜΜ. Το μόνο ευχάριστο είναι πως νιώθω πως κατάφερα, έστω και λίγο, να βελτιώσω τις (κακές) αστικές μας συγκοινωνίες.

Μαθήματα γραφειοκρατίας και ηλεκτρονική διακυβέρνηση

Τις τελευταίες εβδομάδες έζησα 2 παράλληλες ιστορίες γραφειοκρατικής τρέλλας.

Ιστορία #1
Φίλος που μένει στην Αμερική θέλησε να καταθέσει αίτηση για θέση λέκτορα σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Μου ζήτησε να τον βοηθήσω με επικυρώσεις και μεταφράσεις πτυχίων, φωτοτυπίες, κλπ. Έμαθα λοιπόν, πως για να κάνεις αίτηση σε ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει να καταθέσεις, εκτός των μεταφράσεων, και:
α) 3 αντίτυπα όλων των δημοσιεύσεών σου
β) 30-50 αντίτυπα του βιογραφικού σου σημειώματος και υπομνήματος εργασιών. Το υπόμνημα εργασιών έχει περιλήψεις στα ελληνικά κάθε δημοσίευσης.

Όταν πήγα με την κούτα με τις φωτοτυπίες να καταθέσω την αίτηση, με πήγανε σε ένα δωματιάκι γεμάτο κούτες, με ονόματα γραμμένα πάνω με μαρκαδόρο, με αιτήσεις άλλων...

Αναρωτιέμαι, είναι τόσο δύσκολο να ζητάνε το βιογραφικό και τις δημοσιεύσεις σε ηλεκτρονική μορφή, και μόνο αντίγραφα των πτυχίων μαζί με την αίτηση?

Ιστορία #2
Το καλοκαίρι που μας πέρασε προκηρύχθηκαν για πρώτη φορά εδώ και 3 χρόνια ελληνικά ερευνητικά προγράμματα. Το κείμενο της πρόσκλησης και ο "Οδηγός Εφαρμογής" ήταν κακή αντιγραφή και μετάφραση των αντίστοιχων ευρωπαϊκών. Η ημερομηνία υποβολής είχε αρχικά οριστεί για τις 16 Οκτωβρίου και μόλις δύο ημέρες πριν την προθεσμία μεταφέρθηκε στις 13 Νοεμβρίου (σήμερα). Μαζί με την ερευνητική πρόταση, έπρεπε να κατατεθούν, μεταξύ άλλων:
-υπεύθυνες δηλώσεις του νόμιμου εκπρόσωπου κάθε φορέα πως όσα αναφέρονται στην πρόταση είναι ακριβή και αληθή
-συμβάσεις έργου με φυσικά πρόσωπα (για έργο που δεν έχει εγκριθεί!)
-υπογεγραμμένο συμφωνητικό συνεργασίας μεταξύ των συμμετεχόντων φορέων (για έργο που δεν έχει εγκριθεί!)
-κατάλογος των υποβληθέντων δικαιολογητικών, υπογεγραμμένος από τον νόμιμο εκπρόσωπο του συντονιστή φορέα.

Ποιο είναι το πρόβλημα με όλα τα παραπάνω? Πρώτον, κανείς δε μπορεί να υπογράψει συμβάσεις ή συμφωνητικά για ένα έργο που κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα χρηματοδοτηθεί. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε με προσύμφωνα συνεργασίας και υπεύθυνες δηλώσεις των φυσικών προσώπων.

Το δεύτερο πρόβλημα όμως ήταν σημαντικότερο και πιο χρονοβόρο: ο νόμιμος εκπρόσωπος για τα πανεπιστήμια είναι ο αντιπρύτανης οικονομικού. Που σημαίνει πως όλες οι υπογραφές, για όλες τις προτάσεις κάθε πανεπιστημίου, πρέπει να έχουν την υπογραφή του. Για το ΕΜΠ που γνωρίζω, ο αντιπρύτανης κ. Πολύζος πρέπει να υπέγραψε για δεκάδες προτάσεις ότι "έχοντας λάβει γνώση των συνεπειών του νόμου, δηλώνω ότι έλαβα γνώση της πρότασης και όσα αναγράφονται είναι ακριβή και αληθή". Εδώ να πούμε πως κανείς δεν του έδωσε την πρότασή του να τη διαβάσει. Αλλά ακόμα και αν ήθελε, δε θα είχε το χρόνο να διαβάσει τόσες προτάσεις. Κι ακόμα κι αν είχε το χρόνο, δε θα μπορούσε να καταλάβει προτάσεις άσχετες με το γνωστικό του αντικείμενο.
Το αστείο(?) είναι πως πριν υπογράψει, προφανώς για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, ζήτησε από τον πρόεδρο της κάθε σχολής να υπογράψει πρώτα αυτός μία αντίστοιχη υπεύθυνη δήλωση! Τελικά οι μόνοι που δεν υπογράψανε τίποτα είναι αυτοί που γράψανε την πρόταση!
Φυσικά η συλλογή όλων αυτών των υπογραφών δημιούργησε καθυστερήσεις, και ήταν χάσιμο χρόνου για όποιον έπρεπε να τις μαζέψει.

Όσο για την κατάθεση της πρότασης, απαιτούνταν δύο αντίτυπα της πρότασης, καθώς και 2 CD με το κείμενο της πρότασης σε μορφή Word 2003!!!

Στις ευρωπαϊκές προτάσεις, δεν απαιτείται καμία υπογραφή και η όλη διαδικασία γίνεται online από το συντονιστή της πρότασης. Υπογραφές μπαίνουν μόνο μετά την έγκριση μιας πρότασης. Επίσης όλοι γνωρίζουν από την πρώτη στιγμή πότε θα αξιολογηθούν οι προτάσεις και πότε θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα.
Θα ήταν τόσο δύσκολο να δημιουργηθεί κι εδώ ένα παρόμοιο σύστημα?

Ελπίζω τουλάχιστον τα λάθη που έγιναν να διορθωθούν σε επόμενες προκηρύξεις τα αμέσως επόμενα χρόνια. Ήταν δέσμευση της νέας κυβέρνησης να αυξηθεί η (εξαιρετικά χαμηλή) χρηματοδότηση για έρευνα στη χώρα μας. Ελπίζω να μην πρέπει να περιμένουμε άλλα 3 χρόνια για την επόμενη προκήρυξη.

ΥΓ: Γιατί χρειάζονται τρεις (3) θυρωροί στο κτίριο της ΓΓΕΤ (Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας)???
ΥΓ2: Είπε κανένας τίποτα για ηλεκτρονική διακυβέρνηση???

Μια όμορφη μέρα

Τον Thomas τον γνώρισα πριν 4 χρόνια, όταν ακόμα ζούσα στις ΗΠΑ. Το καλοκαίρι του 2005 βρήκα μία αγγελία στο τοπικό sailing club, που ζητούσε πλήρωμα για ένα ταξίδι στα Great Lakes, τις λίμνες μεταξύ ΗΠΑ και Καναδά. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο, συναντηθήκαμε και αποφάσισα να ταξιδέψω για μία εβδομάδα μαζί τους. Το ταξίδι εκείνο ήταν από τα πιο ωραία πράγματα που έχω ζήσει και ήταν και η αρχή της φιλίας μας.

Πριν 10 μέρες, ο Thomas με ειδοποίησε πως την Κυριακή αυτή θα ήτανε για λίγες ώρες στην Αθήνα, ερχόμενος από Κρήτη. Ένας γνωστός του, συνταξιούχος εδώ και λίγα χρόνια, έχει ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος και περνάει το χρόνο του γυρίζοντας τον κόσμο. Ο Thomas πήρε μία βδομάδα άδεια από τη δουλειά του, για να κάνει μαζί του τη διαδρομή Ρόδος-Κρήτη-Πειραιάς. Πριν 3 χρόνια, είχανε διασχίσει μαζί, με το ίδιο σκάφος, τον Ατλαντικό, από τη Βόρεια Αφρική έως τη Βραζιλία.

Προχτές το βράδυ με ειδοποίησε πως τελικά μπορώ να τους συναντήσω Κυριακή πρωί στο λιμάνι του Λαυρίου. Παρά τη βροχή, έφυγα σήμερα το πρωί για Λαύριο. Στη διαδρομή έβρεχε λίγο, αλλά οι άδειοι δρόμοι ήταν απόλαυση. Κατά τις 10.30 έφτασα και τους βρήκα στο σκάφος τους: ένα Beneteau First 42, της δεκαετίας του '80. Το σκάφος, αν και η ηλικία του δεν κρυβόταν, ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και όπως μου είπαν όλοι "απολαυστικό στο ταξίδι". Για να λέμε βέβαια και την αλήθεια, η απόλαυση στην ιστιοπλοΐα είναι κάτι πολύ σχετικό και ίσως να προϋποθέτει και μία δόση μαζοχισμού!

Λίγη ώρα αργότερα φύγαμε με τον Thomas για περιήγηση στην ευρύτερη περιοχή, ενώ οι υπόλοιποι θα συνεχίζανε για Ύδρα και Ναύπλιο. Ξεκινήσαμε με πρωινή βόλτα στο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Εκεί έμαθα πως από 1/11 έως 31/3 η είσοδος σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους είναι δωρεάν τις Κυριακές. Λόγω της βραδυνής βροχής και του αέρα η ατμόσφαιρα ήταν πεντακάθαρη και η θέα καταπληκτική. Του άρεσε ιδιαίτερα η ιστορία του Αιγαία που έπεσε στη θάλασσα όταν είδε το πλοίο του Θησέα να επιστρέφει με μαύρα πανιά. Δυστυχώς αυτή η ιστορία δεν υπάρχει σε καμία από τις επιγραφές που βρίσκονται στο χώρο γύρω από το ναό.

Συνεχίσαμε τη βόλτα παραλιακά μέχρι την Παλαιά Φώκαια, όπου κάναμε στάση για θαλασσινούς μεζέδες και καφέ. Οι μεζέδες και η θέα αξίζανε τον κόπο, αλλά δεν ξέρω αν αξίζανε τα 45 ευρώ που πληρώσαμε συνολικά... Κάπου εκεί το έφερε η κουβέντα και στην οικονομία. Μου είπε πως οι τιμές στην Ελλάδα του φανήκανε ιδιαίτερα υψηλές, και αναρωτιότανε πώς τα βγάζει πέρα ο κόσμος. Όταν μάλιστα του είπα πως το έλλειμα φέτος έφτασε το 12% του ΑΕΠ κόντεψε να πνιγεί!

Η βόλτα μας τέλειωσε με επιστροφή στο Λαύριο μέσω του χωριού Άγιος Κωνσταντίνος και επίσκεψη στο χώρο αναψυχής "Χάος", στα όρια του εθνικού δρυμού Σουνίου. Ο χώρος αυτός είναι άγνωστος στον πολύ κόσμο, αλλά θα μπορούσαμε άνετα να τον είχαμε εκμεταλλευθεί τουριστικά, αν είχαμε λίγο μυαλό.

Η ώρα πέρασε γρήγορα και χωρίσαμε στο αεροδρόμιο. Σκεφτόμουνα πόσο πολύ μπορεί να δεθείς με έναν άνθρωπο μέσα από μία δυνατή εμπειρία, όπως ήταν εκείνο το ταξίδι μας στον Καναδά. Φυσικά έχουμε και άλλα κοινά, όπως η δουλειά σε κοντινούς τομείς, παρόμοια ενδιαφέροντα και ίσως και κοινή τρέλλα! Μου έφτιαξε όμως τη διάθεση η συνάντηση με ένα φίλο που τον τελευταίο χρόνο τον είχα δει μόνο 2 ώρες για καφέ στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης.

Κλείνω με μερικές φωτογραφίες από το ταξίδι της γνωριμίας μας.

Προϋπολογισμός της Βουλής

Κατατέθηκε σήμερα ο προϋπολογισμός της Βουλής για το 2010. Γράφουνε οι εφημερίδες και λένε τα κανάλια πως είναι πρώτη φορά που μειώνεται ο προϋπολογισμός αυτός, και μάλιστα κατά 3.9 εκατομμύρια ευρώ. Οι 657.000 βέβαια προέρχονται από τη μείωση του αριθμού των ευρωβουλευτών, άρα θα γινότανε ούτως ή άλλως. Από την άλλη, αυξάνονται τα έξοδα κατά 425.000 ευρώ, λόγω "μισθολογικής ωρίμανσης" των υπαλλήλων...

Επίσης, θα μειωθούν τα έξοδα προμήθειας έργων τέχνης και κειμηλίων κατά 215.000 ευρώ... Δε μας λέει το ρεπορτάζ πόσα θα ξοδευτούν. Άκουσα επίσης πως για υπερωρίες των υπαλλήλων θα ξοδευτούν γύρω στα 5 εκατομμύρια (δυστυχώς δε συγκράτησα το ακριβές νούμερο).

Εγώ πάντως, μισθολογικά δεν έχω ωριμάσει καθόλου τα τελευταία χρόνια, εκτός από τις περιόδους που κάνω δεύτερη δουλειά, ενώ και τις υπερωρίες δεν τις πληρώνομαι, αφού πληρώνομαι με δελτίο παροχής υπηρεσιών (που ως γνωστόν θα σταματήσει να γίνεται, αλλά γίνεται μέχρι να σταματήσει).

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι πως ο προϋπολογισμός ανέρχεται τελικά στα 218 εκατομμύρια ευρώ! Δηλαδή η μείωση που έγινε είναι 1.75%!!!

Με άλλα λόγια: ζούμε σε μια χώρα που το έλλειμα είναι φέτος γύρω στο 12%. Θέλουμε υποτίθεται να το μειώσουμε κατά 3% του χρόνου, ώστε να πέσει σε μονοψήφιο νούμερο. Και αυτοί που υποτίθεται πως θα το μειώσουν, δε μπορούν να μειώσουν τα έξοδα του δικού τους "μαγαζιού" παρά μόνο κατά 1.75%.

Η ΕΕ ετοιμάζεται να μας στέλνει τη Eurostat 2 φορές το χρόνο για έλεγχο, αλλά εμείς πρέπει ακόμα να αγοράζουμε έργα τέχνης για τη Βουλή και συνεχίζουμε να "ωριμάζουμε μισθολογικά".