Η μονιμότητα στο δημόσιο και άλλα...
Μόλις διάβασα μία καταπληκτική είδηση στο in.gr: η κυβέρνηση της Πορτογαλίας ετοιμάζεται να καταργήσει τη μονιμότητα στο δημόσιο τομέα της χώρας!
Αντιγράφω μερικά αποσπάσματα:
- "Την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων εφόσον έχουν παρέλθει δύο έτη αρνητικών αξιολογήσεων προωθεί η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Πορτογαλίας"
- "Η μεταρρύθμιση περιλαμβάνει επίσης το πάγωμα των αυτόματων προαγωγών και το κλείσιμο διαφόρων τμημάτων στο δημόσιο τομέα"
- "Ωστόσο, οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν έχουν μειώσει τη δημοτικότητα του πρωθυπουργού Ζοζέ Σόκρατες, η οποία παραμένει, όπως δείχνουν πρόσφατες δημοσκοπήσεις, στο υψηλότερο επίπεδο αφότου ανέλαβε την εξουσία, πριν από δύο χρόνια."
Να λοιπόν που η Πορτογαλία, η μόνη χώρα που έβγαινε χειρότερη από εμάς σε κάποιες στατιστικές της ΕΕ, καταργεί τη μονιμότητα στο δημόσιο! Εμείς βέβαια δεν ασχολούμαστε με τέτοια θέματα, ποιος θα τολμήσει να μιλήσει για άρση της μονιμότητας;
Και ας μιλήσω λίγο για την πραγματικότητα που ζω εδώ και μερικούς μήνες. Στα πανεπιστήμια προσλαμβάνονται ως μόνιμο προσωπικό όλοι όσοι έχουν συμπληρώσει ορισμένα χρόνια με συμβάσεις έργου (οι λεγόμενοι ΙΔΑΧ). Δεν προσλαμβάνονται όλοι, αλλά εκεί παίζονται ακόμα χειρότερα παιχνίδια -πολλές φορές πολιτικά... Τι σημαίνει αυτό; Πως άσχετα με το αν πράγματι προσφέρεις έργο και άσχετα με το αν το πανεπιστήμιο χρειάζεται ή όχι τις υπηρεσίες σου, αποκτάς μόνιμη θέση και δε μπορεί να σε κουνήσει κανείς από εκεί! Και να δεχτώ πως ανάμεσα σε αυτούς τους ανρθώπους υπάρχουν και κάποιοι που αξίζουν. Γιατί όμως αυτή η μονιμοποίηση άνευ όρων; Και μάλιστα για ανθρώπους που πολλές φορές η μοναδική εμπειρία που έχουν στη ζωή τους είναι οι προπτυχιακές σπουδές στο ίδιο τμήμα του ίδιου πανεπιστημίου...
Και έρχομαι μετά εγώ το κορόιδο, που έχω δουλέψει σε τρεις διαφορετικές χώρες, και μου λένε πάρε ένα γραφειάκι και προσπάθησε να βρεις χρηματοδότηση μόνος σου. Αν μας βρεθεί κι εμάς κανένα ψίχουλο θα στο δώσουμε, αλλά μην περιμένεις και πολλά. Και ενώ είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα καταφέρω να βρω έστω και μικρή χρηματοδότηση και μόνος μου, σκέφτομαι ήδη να τα παρατήσω και να πάω σε πιο πολιτισμένα μέρη, όπου έχω ήδη πρόταση για δουλειά να με περιμένει... Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι όχι η έλλειψη χρημάτων, αλλά η συμπεριφορά και η αντιμετώπιση.
Η άλλα επιλογή είναι να μείνω εδώ, να περάσω κι εγώ δεν ξέρω τι, για αρκετά χρόνια, μέχρι να καταφέρω να αλλάξω κάτι. Αλλά δεν ξέρω αν το θέλω...
posted by Odysseas at 4:01 PM
10 Comments:
Πολλοί θα σου πούν οτι η φυγή δνε έιναι λύση. Εγώ πάλι το βλέπω διαφορετικά. Αν δεν έχει κανείς ιδιαίτερους δεσμούς με την πατρίδα όπως οιικογένεια (δική του εννοώ, όχι τους γονείς του), και γενικώς δεν έχει ιδιαίτερα κολλήματα με το να ζήσει στο εξωτερικό, ποιός ο λόγος να μένει στην Ελλάδα. Δεν ξέρω και πολλούς που να μπόρεσε να τους αξιοποιήσει αυτή η χώρα. Κι εγώ θέλω πολύ να φύγω και να ζήσω έξω, αν τα καταφέρω. Και όλοι μου λένε ότι η ξενιτιά είναι δύσκολη. Γιατί είναι εδώ εύκολα? Ναι στο εξωτερικό θα είμαι πάντα μετανάστης. Προνομιούχος, αλλά μετανάστης. Εδώ όμως νιώθω ξένη, αλλόκοτη, και "μη εντάξιμη" στην νοοτροπία τους. Δεν νομίζω ότι είναι κανείς υποχρεωμένος να το υποαστεί αυτό.
Καλησπέρα! Το ζήτημα του μένω ή φεύγω το περνάμε όλοι σε κάποια φάση και δυστυχώς δεν υπάρχει και καμιά σωστή λύση. Αλλά το θέμα είναι μένοντας καταφέρνεις να αλλάξεις κάτι? Γιατί αυτό που θα κάτσεις εσύ να υπομείνεις αυτά τα χρόνια είναι νοοτροπίες που για να αλλάξουν χρειάζεται τόσος πολύς χρόνος που εμείς θα έχουμε βγει στη σύνταξη μέχρι τότε (και αν!). Εμένα προσωπικά με τρελαίνει να βλέπω διδακτορικούς να ξεζουμίζονται κυριολεκτικά στη δουλειά για 700ευρώ τη στιγμή που στο εξωτερικό θα έπαιρναν τα υπερδιπλάσια και θα δούλευαν κι ανθρώπινα…
Και έρχομαι μετά εγώ το κορόιδο, που έχω δουλέψει σε τρεις διαφορετικές χώρες, και μου λένε πάρε ένα γραφειάκι και προσπάθησε να βρεις χρηματοδότηση μόνος σου.
-----------------------------
Αδερφέ μου? Που ήσουνα χαμένος τόσο καιρό? Εδώ παίρνω το 1/5 ακριβώς του μισθού σε σχέση με αυτόν που έπαιρνα στο εξωτερικό.
Σοβαρά τώρα, αν μπορείς κ δεν σε κρατάει τίποτα εδώ, να την κάνεις, κάντηνα.
Σε καταλαβαίνω είναι απόλυτα λογικό,
άμα έχεις συνηθίσει την ελληνική πρακτική τότε δεν εχεις πρόβλημα και συνεχίζεις.
Αμα όμως έχεις έρθει σε επαφή με άλλα συστήματα τότε κατι σπάει μέσα σου, για το χάος της Ελλάδας, προσωπικά όσο αφορά εμένα, το γυαλί έχει ραγίσει..παρόλο που είναι κουραστικό και δύσκολο να ζείς μακριά από την χωρα σου.
Τώρα για συμβουλές..ειμαι μάλλον ακατάλληλος και πάντα παίρνω λανθεσμένες. Πάντως σημασία δεν έχει ο προορισμός του ταξιδίου αλλά το ίδιο το ταξίδι ε?
Just listen your heart.
viola,
πρόβλημα με το να ζήσω στο εξωτερικό δεν έχω. Έχω μείνει σχεδόν 8 χρόνια, σε αρκετές χώρες, και έχω περάσει πολύ καλά. Απλώς θα ήθελα να είμαι πιο κοντά σε κάποιους δικούς μου ανθρώπους.
Όσο για τις δυσκολίες της ξενιτιάς, αυτό εξαρτάται από τον καθένα μας. Αν πας με ανοιχτό μυαλό και έτοιμη για νέες εμπειρίες και καινούριους ανθρώπους, όχι μόνο δε θα είναι δύσκολα, αλλά θα περάσεις και πολύ καλά!
Ακόμα και για αυτό το "μετανάστης" ή "ξένος" που λένε πολλοί, εγώ δεν το ένιωσα ποτέ, ακόμα και σε μέρη όπως η Γαλλία. Προβλήματα με τη γλώσσα είχα άπειρα, και δυσκολευόμουνα να συνεννοηθώ στην αρχή, αλλά ξένος δεν ένιωσα. Εξαρτάται νομίζω από τη συμπεριφορά σου, αν δούνε πως τους αντιμετωπίζεις έτοιμος να μάθεις και να δεχτείς τον τρόπο ζωής τους, γίνεσαι πολύ εύκολα μέρος της κοινωνίας τους.
amelaco,
καλώς ήρθες!
Αν θα καταφέρω να αλλάξω κάτι δεν ξέρω, αλλά αν αποφασίσω τελικά να μείνω θα κάνω ό,τι μπορώ. Εκτός όλων των άλλων μπορώ να γίνω και πολύ πεισματάρης! Άσε που αν έμαθα ένα πράγμα στην Αμερική, είναι να είμαι αισιόδοξος πως μπορώ να κάνω αυτό που θέλω! :-)
Ζωή,
προφανώς κάτι με κρατάει (και σίγουρα όχι ο ήλιος!) για να προσπαθώ να μείνω... Όσο για τον μισθό μου, είμαι ακόμα αισιόδοξος πως δε θα είναι το 1/5 ή το 1/3 αυτών που έπαιρνα πριν λίγους μήνες...
Giannis said...
"Πάντως σημασία δεν έχει ο προορισμός του ταξιδίου αλλά το ίδιο το ταξίδι ε?
Just listen your heart. "
Δε μπορείς να φανταστείς πόσο συμφωνώ! Μια που αυτή τη βδομάδα κλείνω 8 χρόνια από τότε που άρχισα το ταξίδι, λέω να κάνω ένα post με τα highlights!
Η Ελλάδα όχι μόνο είναι χειρότερη από την Πορτογαλία εδώ και χρόνια σε πολλές στατιστικές που κάποτε έβγαινε καλύτερη (θυμάμαι ακόμα τις νύξεις των πολιτικών της δεκαετίας του 80 που μας ζάλιζαν το μυαλό πόσο καλύτεροι είμαστε από Ισπανία, Πορτογαλία που μόλις είχαν μπει στην ΕΟΚ τότε) αλλά όσον αφορά τις νέες τεχνολογίες, το Ίντερνετ, τον ανταγωνισμό και την επιχειρηματικότητα , είναι χειρότερη και από πολλές νέες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Αν οι λόγοι που επέλεξες να επιστρέψεις Ελλάδα είναι καθαρά συναισθηματικοί (π.χ. οικογένεια , γνωστά πρόσωπα κλπ) τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμος να παλεύεις σε καθημερινή βάση το συναίσθημα με τη λογική και δυστυχώς η λογική σε τέτοιες μάχες ειδικά σε άτομα με την πορεία τη δική σου νικάει συντριπτικά. Αποτέλεσμα, να αισθάνεσαι δυστυχισμένος. Έκανα και 'γω μόλις πρόσφατα αντίστοιχη προσπάθεια μόνο που Ελλάδα δεν επέστρεψα. Καταλαβαίνω νομίζω τι περνάς. Από την άλλη νομίζω σκέψου ότι αν δε δοκιμάσεις δεν πρόκειται να ξέρεις αν θα μπορούσες να επιστρέψεις οπότε η τωρινή περιπέτειά σου είναι απλά μέρος του ταξιδιού σου και αποκόμισε τις εμπειρίες που σου παρουσιάζονται όπως ένα οποιοδήποτε από τα πολλά σου ταξίδια.
manblogg,
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δυστυχώς τη μάχη μεταξύ συναισθήματος και λογικής τη δίνω σχεδόν κάθε μέρα και δεν ξέρω ακόμα ποιος θα κερδίσει. Πάντως δε σκοπεύω να μείνω εδώ (ή οπουδήποτε αλλού) αν δε νιώθω ευτυχισμένος.
Για την ώρα είμαι χαρούμενος που μετά από χρόνια είμαι κοντά σε αγαπημένα πρόσωπα. Αν καταφέρω να φέρω τα πράγματα και στο επαγγελματικό κομμάτι όπως θέλω, θα γράψω ένα βιβλίο με τίτλο "Πώς να είστε ευτυχισμένοι στην Ελλάδα" ;-)
Φ Υ Γ Ε
Στο λεω με αγαπη.
Αγαπητε εγω σε ενα χρονο εγκαταλειπω αμερικη αλλα δεν γυριζω ελλαδα, θα προσπαθησω οπως σου ειπα Αγγλια εξαρχης και βλεπουμε...
Οδυ στην υβριδικη κατασταση που βρισκομαστε, η ελλαδα εχει παψει να ειναι σπιτι μας, το ξερεις τοσο καλα κι εσυ.
Πολιτης του κοσμου εισαι.
Οι δικοι μας καταλαβαινουν.
Για την κατάργηση της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα θέλω να πιστεύω πως έχει εκλείψει ο λόγος που καθιερώθηκε, δηλαδή οι αυθαίρετες απολύσεις με βάση τα πολιτικά πιστεύω κάποιου.
Δεν καταλαβαίνω γιατί εκπλήσσεσαι με τα Ελληνικά πανεπιστήμια. Δημόσιος τομέας είναι άρα είναι λογικό να μονιμοποιούνται οι συμβασιούχοι, ειδικά αυτοί που έχουν τις άκρες.
"μέχρι να καταφέρω να αλλάξω κάτι. Αλλά δεν ξέρω αν το θέλω.."
Μακάρι να μπορέσεις να αλλάξεις κάτι. Όταν ήρθα να ζήσω στην Ελλάδα ήθελα να αλλάξω τα πάντα (οκ υπερβάλω), στην πορεία είδα ότι είμαι ένας Δον Κιχώτης. Όσο περνάνε τα χρόνια όλο λέω ότι δεν θέλω να αλλάξω αυτά που με ενοχλούν, είμαι ένας deceived citizen...
Πολύ μαυρίλα το κάναμε το post :)
IDcafe,
πολίτες του κόσμου είμαστε και δε θέλω να σταματήσω να είμαι, αλλά θα ήθελα να προσπαθήσω να μείνω εδώ. Γιατί να μη μπορούμε να κάνουμε από εδώ όσα μπορούμε π.χ. στην Αγγλία ή κάποια άλλη χώρα της κεντρικής-βόρειας Ευρώπης?
Να είσαι σίγουρος πως θα σας κρατάω ενήμερους πάντως!
ioannisk,
αυτό που μου κάνει περισσότερη εντύπωση είναι πως κανείς δε φαίνεται να θέλει να αλλάξει κάτι. Για την ακρίβεια όλοι λένε πως θέλουνε, αλλά στην πράξη κολλάμε γιατί εκεί βλέπουμε πως πρέπει να κουνήσουμε και το δαχτυλάκι μας...
Επειδή έχω βαρεθεί να γκρινιάζω και επειδή έχω καιρό να γράψω για κανένα ταξίδι, ετοιμάζω καινούριο ποστ με την ταξιδιωτική οδύσσειά μου σε περίληψη! :-)
Post a Comment
<< Home