Πανεπιστήμια και γραφειοκρατία
Τους τελευταίους μήνες κατέθεσα κάποιες αιτήσεις για θέσεις ΔΕΠ σε τρία διαφορετικά ελληνικά πανεπιστήμια (δύο για μένα, μία για φίλο που λείπει στο εξωτερικό). Αντιγράφω από το φύλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως τον κατάλογο των απαιτούμενων δικαιολογητικών:
1. Αντίγραφο των πτυχίων και των τίτλων σπουδών. Αν οι τίτλοι σπουδών έχουν χορηγηθεί από ΑΕΙ εξωτερικού θα πρέπει να φέρουν τις νόμιμες θεωρήσεις και να συνοδεύονται από την απόφαση ισοτιμίας.
2. Βιογραφικό σημείωμα.
3. Αντίτυπα των επιστημονικών δημοσιευμάτων.
4. Αναλυτικό υπόμνημα για τα υποβαλλόμενα πρωτότυπα επιστημονικά δημοσιεύματα σε τόσα αντίτυπα, όσα είναι τα μέλη του εκλεκτορικού σώματος και τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης που ανήκουν στις ίδιες βαθμίδες με τα μέλη του εκλεκτορικού σώματος. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ δική μου: σε μία από τις αιτήσεις, απαιτούνταν... 55 αντίτυπα!)
5. Πιστοποιητικό Υγείας και Φυσικής Καταλληλότητας της Α/βάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής.
Αντιγράφω επίσης από πρόσφατη ανακοίνωση για θέση επίκουρου καθηγητή σε ένα από τα μεγαλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια:
"All applicants should submit in PDF format (1) a detailed resume, (2) a statement of research and teaching interests, and (3) the names and contact information of at least three references. Applications must be submitted electronically."
Νομίζω πως τα δύο κείμενα δε σηκώνουν σύγκριση, αλλά θα προσπαθήσω να κάνω μερικά σχόλια...
Καταρχήν, στην Αμερική δε ζητάνε ούτε πτυχία ούτε κανένα άλλο επίσημο χαρτί. Ό,τι χρειαστούν θα το ζητήσουν όταν γίνει η πρόσληψη. Θεωρούν πως τους λες αλήθεια -αν δεν το κάνεις θα σε πιάσουν ούτως ή άλλως στην πρόσληψη.
Δεν καταλαβαίνω επίσης γιατί ζητούνται αντίτυπα όλων των δημοσιεύσεων (και μάλιστα 3 ή 4 φορές στις περισσότερες περιπτώσεις). Ακόμα και αν δεχθούμε πως οι βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων μας δεν έχουν πρόσβαση σε όλα τα περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων του κόσμου (δυστυχώς αυτό είναι αλήθεια ακόμα και για σημαντικά περιοδικά και συνέδρια), θα μπορούσαν να ζητηθούν αντίγραφα σε ηλεκτρονική μορφή.
Το άκρον άωτο του παραλογισμού είναι τα αντίτυπα του βιογραφικού και του "υπομνήματος εργασιών". Αυτό το υπόμνημα είναι οι περιλήψεις κάθε δημοσιευμένης εργασίας στα ελληνικά. Ο αριθμός των αντιτύπων είναι ίσος με τον αριθμό των μελών του εκλεκτορικού σώματος. Σε συνδυασμό με αντίτυπα των εργασιών εις τριπλούν, δεν είναι δύσκολο μία αίτηση να αποτελείται από χιλιάδες σελίδες...
Το πιστοποιητικό υγείας είναι το μεγαλύτερο ανέκδοτο. Είναι κάτι που μάλλον έχει ξεμείνει από τα χρόνια της φυματίωσης. Αν και το ζητάνε με την αίτηση, σου λένε τελικά πως το θέλουν μόνο σε περίπτωση πρόσληψης (πάλι καλά!). Ο τρόπος που βγαίνει είναι ο κλασσικός ελληνικός: πας σε κάποιους γιατρούς, οι οποίοι χωρίς να σε εξετάσουν γράφουν πως είσαι υγιής. Η ισχύς του πιστοποιητικού αυτού είναι... 3 μήνες. Αν δηλαδή ήταν πραγματικά απαραίτητο, θα έπρεπε όλα τα μέλη ΔΕΠ (και οι καθηγητές σχολείων) να περνάνε από ιατρικές εξετάσεις κάθε 3 μήνες!!!
Από την άλλη πλευρά, τι ζητάνε τα χαζοαμερικανάκια?
Ένα βιογραφικό σημείωμα, ένα κείμενο που αναλύεις τα ερευνητικά σου σχέδια, ένα κείμενο που αναλύεις τη διδακτική σου φιλοσοφία και τα σχέδιά σου, και τα ονόματα 3 ανθρώπων από τους οποίους μπορούν να πάρουν πληροφορίες για σένα. Και όλα αυτά ηλεκτρονικά.
Στη συνέχεια, αν κρίνουν πως το βιογραφικό σου παρουσιάζει ενδιαφέρον σε καλούνε για συνέντευξη, όπου έχεις προσωπικές συναντήσεις με καθηγητές του τομέα σου, με την επιτροπή που έχει αναλάβει την επιλογή του υποψηφίου, ενώ καλείσαι να κάνεις και μία παρουσίαση ανοιχτή στο κοινό (φοιτητές). Στην Ελλάδα συνέντευξη δεν υπάρχει και μπορεί θεωρητικά να επιλεγεί ένας υποψήφιος που η εισηγητική επιτροπή δεν τον έχει δει ποτέ. Συνήθως βέβαια συμβαίνει το αντίθετο και επιλέγεται κάποιος που γνωρίζουν καλά. Εάν μάλιστα αυτό είναι προαποφασισμένο (συχνό κι αυτό...), δε μπαίνουν καν στον κόπο να γνωρίσουν τον άγνωστο υποψήφιο.
Όταν με το καλό η διαδικασία τελειώσει (στην Αμερική μπορεί να κρατήσει μερικές βδομάδες, μέχρι να κανονιστούν συνεντεύξεις με όλους τους αξιόλογους υποψηφίους, ενώ εδώ μπορεί να πάρει άνετα 6 μήνες με συνεχείς συνεδριάσεις), γίνεται έλεγχος νομιμότητας (τι είναι αυτό δεν ξέρω) και στη συνέχεια η πρόσληψη πάει στο Υπουργείο Παιδείας για υπογραφή. Αυτή η υπογραφή του υπουργείου μπορεί επίσης να καθυστερήσει πολλούς μήνες.
Μήπως έχουμε μείνει αιώνες πίσω?
1. Αντίγραφο των πτυχίων και των τίτλων σπουδών. Αν οι τίτλοι σπουδών έχουν χορηγηθεί από ΑΕΙ εξωτερικού θα πρέπει να φέρουν τις νόμιμες θεωρήσεις και να συνοδεύονται από την απόφαση ισοτιμίας.
2. Βιογραφικό σημείωμα.
3. Αντίτυπα των επιστημονικών δημοσιευμάτων.
4. Αναλυτικό υπόμνημα για τα υποβαλλόμενα πρωτότυπα επιστημονικά δημοσιεύματα σε τόσα αντίτυπα, όσα είναι τα μέλη του εκλεκτορικού σώματος και τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης που ανήκουν στις ίδιες βαθμίδες με τα μέλη του εκλεκτορικού σώματος. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ δική μου: σε μία από τις αιτήσεις, απαιτούνταν... 55 αντίτυπα!)
5. Πιστοποιητικό Υγείας και Φυσικής Καταλληλότητας της Α/βάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής.
Αντιγράφω επίσης από πρόσφατη ανακοίνωση για θέση επίκουρου καθηγητή σε ένα από τα μεγαλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια:
"All applicants should submit in PDF format (1) a detailed resume, (2) a statement of research and teaching interests, and (3) the names and contact information of at least three references. Applications must be submitted electronically."
Νομίζω πως τα δύο κείμενα δε σηκώνουν σύγκριση, αλλά θα προσπαθήσω να κάνω μερικά σχόλια...
Καταρχήν, στην Αμερική δε ζητάνε ούτε πτυχία ούτε κανένα άλλο επίσημο χαρτί. Ό,τι χρειαστούν θα το ζητήσουν όταν γίνει η πρόσληψη. Θεωρούν πως τους λες αλήθεια -αν δεν το κάνεις θα σε πιάσουν ούτως ή άλλως στην πρόσληψη.
Δεν καταλαβαίνω επίσης γιατί ζητούνται αντίτυπα όλων των δημοσιεύσεων (και μάλιστα 3 ή 4 φορές στις περισσότερες περιπτώσεις). Ακόμα και αν δεχθούμε πως οι βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων μας δεν έχουν πρόσβαση σε όλα τα περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων του κόσμου (δυστυχώς αυτό είναι αλήθεια ακόμα και για σημαντικά περιοδικά και συνέδρια), θα μπορούσαν να ζητηθούν αντίγραφα σε ηλεκτρονική μορφή.
Το άκρον άωτο του παραλογισμού είναι τα αντίτυπα του βιογραφικού και του "υπομνήματος εργασιών". Αυτό το υπόμνημα είναι οι περιλήψεις κάθε δημοσιευμένης εργασίας στα ελληνικά. Ο αριθμός των αντιτύπων είναι ίσος με τον αριθμό των μελών του εκλεκτορικού σώματος. Σε συνδυασμό με αντίτυπα των εργασιών εις τριπλούν, δεν είναι δύσκολο μία αίτηση να αποτελείται από χιλιάδες σελίδες...
Το πιστοποιητικό υγείας είναι το μεγαλύτερο ανέκδοτο. Είναι κάτι που μάλλον έχει ξεμείνει από τα χρόνια της φυματίωσης. Αν και το ζητάνε με την αίτηση, σου λένε τελικά πως το θέλουν μόνο σε περίπτωση πρόσληψης (πάλι καλά!). Ο τρόπος που βγαίνει είναι ο κλασσικός ελληνικός: πας σε κάποιους γιατρούς, οι οποίοι χωρίς να σε εξετάσουν γράφουν πως είσαι υγιής. Η ισχύς του πιστοποιητικού αυτού είναι... 3 μήνες. Αν δηλαδή ήταν πραγματικά απαραίτητο, θα έπρεπε όλα τα μέλη ΔΕΠ (και οι καθηγητές σχολείων) να περνάνε από ιατρικές εξετάσεις κάθε 3 μήνες!!!
Από την άλλη πλευρά, τι ζητάνε τα χαζοαμερικανάκια?
Ένα βιογραφικό σημείωμα, ένα κείμενο που αναλύεις τα ερευνητικά σου σχέδια, ένα κείμενο που αναλύεις τη διδακτική σου φιλοσοφία και τα σχέδιά σου, και τα ονόματα 3 ανθρώπων από τους οποίους μπορούν να πάρουν πληροφορίες για σένα. Και όλα αυτά ηλεκτρονικά.
Στη συνέχεια, αν κρίνουν πως το βιογραφικό σου παρουσιάζει ενδιαφέρον σε καλούνε για συνέντευξη, όπου έχεις προσωπικές συναντήσεις με καθηγητές του τομέα σου, με την επιτροπή που έχει αναλάβει την επιλογή του υποψηφίου, ενώ καλείσαι να κάνεις και μία παρουσίαση ανοιχτή στο κοινό (φοιτητές). Στην Ελλάδα συνέντευξη δεν υπάρχει και μπορεί θεωρητικά να επιλεγεί ένας υποψήφιος που η εισηγητική επιτροπή δεν τον έχει δει ποτέ. Συνήθως βέβαια συμβαίνει το αντίθετο και επιλέγεται κάποιος που γνωρίζουν καλά. Εάν μάλιστα αυτό είναι προαποφασισμένο (συχνό κι αυτό...), δε μπαίνουν καν στον κόπο να γνωρίσουν τον άγνωστο υποψήφιο.
Όταν με το καλό η διαδικασία τελειώσει (στην Αμερική μπορεί να κρατήσει μερικές βδομάδες, μέχρι να κανονιστούν συνεντεύξεις με όλους τους αξιόλογους υποψηφίους, ενώ εδώ μπορεί να πάρει άνετα 6 μήνες με συνεχείς συνεδριάσεις), γίνεται έλεγχος νομιμότητας (τι είναι αυτό δεν ξέρω) και στη συνέχεια η πρόσληψη πάει στο Υπουργείο Παιδείας για υπογραφή. Αυτή η υπογραφή του υπουργείου μπορεί επίσης να καθυστερήσει πολλούς μήνες.
Μήπως έχουμε μείνει αιώνες πίσω?
posted by Odysseas at 10:19 PM
10 Comments:
Παρομοίως (με τις ΗΠΑ) και στην Αγγλία, συμπληρώνεις ηλεκτρονικά μια αίτηση, τη στέλνεις στο πανεπιστήμιο και από κει και πέρα σε καλούν σε συνέντευξη. Tα ελληνικά παν/μια μάλλον θεωρούνται παγκόσμιοι ναοί της γνώσης που ως τέτοιοι δε μπορούν να μην υποβάλουν σε δοκιμασίες τους υποψήφιους ιερείς τους...
Μα είναι δυνατόν να κάθονται οι άνθρωποι να διαβάζουν από την οθόνη του υπολογιστή; Να κουραστούν τα ματάκια τους δηλαδή; Τς τς τς!! Καθόλου δεν τους σκέφτεσαι πια;
Σοβαρά τώρα, τα πράγματα είναι τραγικά!
Εμείς δεν τα έχουμε αντιμετωπίσει ακόμα, αλλά αν κρίνω από όσα ζητάνε για την κατάθεση της διατριβής ώστε να γίνει κάποιος διδάκτορας, καταλαβαίνω τι μας περιμένει...
Καλή τύχη σου εύχομαι και καλό κουράγιο!
Τρελοτουρίστρια
Γεράσιμε,
κάπως έτσι το σκέφτεται και ο φίλος που θέλει να επιστρέψει. είναι η δοκιμασία που σε βάζουν να περάσεις για να δουν αν πράγματι θέλεις τόσο πολύ να δουλέψεις εδώ...
Crazytourists,
τι χρειάζεται για την κατάθεση διατριβής? Φορολογική ενημερότητα μήπως? Πιστοποιητικό βάπτισης? Το Ε9 του σπιτιού? Τίποτα απ'όλα αυτά δε θα μου προκαλούσε έκπληξη πλέον...
Καλή τύχη και σ'εσάς!
Δεν έχουν φτάσει μέχρι εκεί, αλλά ζητάνε απ'ότι θυμάμαι καμιά 10αριά αντίγραφα του πλήρους κειμένου, 75 περιλήψεις στα ελληνικά, άλλες 75 στα αγγλικά και κάτι άλλα χαρτιά...
Τρελότουρίστρια
Δεν έχω εμπειρία από Ελληνικά ΑΕΙ αλλά δυστυχώς το βρίσκω λογικό να κυριαρχεί η γραφειοκρατία...
Αγαπητέ Οδυσσέα το γκομπιούτερ είναι όργανα του σατανά, δε μπορούν να τα χρησιμοποιούν έτσι άκριτα οι σοφοί δάσκαλοι των πανεπιστημίων μας.
Τώρα για τον όγκο χαρτιών, προφανώς πρόκειται για μια δοκιμασία όπως αυτές που παιρνούν όσοι πρόκειται να ενταχθούν σε κάποια αδελφότητα ή στη μαφία. (άλλωστε το κατεστημένο των καθηγητών είναι οργανωμένο με τα πρότυπα της μαφίας)
παιδιά, έχουμε κάνει ένα blog για όλους του Έλληνες φοιτητές: http://foititikospalmos.blogspot.com
Ελάτε να γίνουμε πολλοί και στείλτε μας κείμενά σας για ό,τι σας απασχολεί, σας ευχαριστεί, σας δυσαρεστεί. Θα χαρούμε πολύ!
Φυσικά, γιατί φαντάζεσαι τι ηθικά διλλήματα θα είχαμε αν προσπαθούσαμε να κάνουμε το σύστημα να δουλέψει; Ενώ τώρα, ξέρουμε πως δεν έχει σημασία αν είναι καλό ή κακό σύστημα, απλά δεν δουλεύει (ή χειρότερα, "δουλεύει ελληνικά") και τελείωσε η υπόθεση!
Λες να με επισκτευτούν και εμένα τα trolls? :P
This comment has been removed by a blog administrator.
Post a Comment
<< Home