Ιστορίες από τη Μπανανία

Μετά από έναν δύσκολο χειμώνα, αποφάσισα να ξεκινήσω τις καλοκαιρινές διακοπές με μία επίσκεψη στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου. Κανονίσαμε ημερομηνίες, βγάλαμε εισιτήρια online, και έπρεπε να πάω να τα παραλάβω. Τελευταία στιγμή χρειάστηκε να γίνει και αλλαγή ημερομηνίας, οπότε για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, αποφάσισα να πάω σήμερα στα γραφεία της Hellenic Seaways στο Σύνταγμα για την αλλαγή και την παραλαβή των εισιτηρίων.

Έφτασα κατά τις 12 και βρήκα το γωνιακό γραφείο κλειδωμένο, αλλά με κόσμο μέσα. Όταν με είδανε, ξεκλείδωσαν την πόρτα και μία αγχωμένη υπάλληλος με ρώτησε βιαστικά αν έχω κράτηση. Της είπα ναι, μου είπε να μπω γρήγορα μέσα και ξανακλείδωσε την πόρτα. Οι 2 κοπέλες που εξυπηρετούσαν τον κόσμο δούλευαν επίσης αγχωμένα και ήταν και λίγο απότομες. Την ώρα που με εξυπηρετούσαν, και πριν προλάβει να γίνει η αλλαγή στα εισιτήρια, η κοπέλα που ήταν στην πόρτα άρχισε να φωνάζει "όλοι έξω αμέσως!"

Βγήκαμε όλοι, και όπως βγαίναμε είδαμε την πορεία του ΠΑΜΕ να κατηφορίζει τη Λεωφόρο Αμαλίας με κατεύθυνση από το Σύνταγμα προς τη Συγγρού. Οι 3 κοπέλες τρομοκρατημένες κλείδωσαν το γραφείο και έτρεξαν ένα τετράγωνο μακριά, ενώ μας φώναζαν να απομακρυνθούμε. Τις ακολούθησα για να μάθω τι συμβαίνει και να δω τι θα γίνει με τα εισιτήριά μου. Μου είπανε πως το γραφείο έχει δεχθεί επίθεση 4 φορές, ενώ την τελευταία φορά το Μάιο (τη μέρα που χάθηκαν 3 άνθρωποι στη Marfin), ενώ ήταν μέσα και δούλευαν δέχτηκαν επίθεση και τις έσωσαν τα αλεξίσφαιρα τζάμια. Μου ξεκαθάρισαν πως το γραφείο δεν πρόκειται να ανοίξει αν δεν ησυχάσουν εντελώς τα πράγματα και υποσχέθηκαν να έχουν έτοιμα τα εισιτήριά μου αύριο το πρωί.

Περπατώντας στη συνέχεια από το Σύνταγμα μέχρι την Ομόνοια και τα Εξάρχεια, αντίκρισα μία νεκρή πόλη. Όλα τα καταστήματα κλειστά, και ελάχιστοι τουρίστες και περαστικοί στους δρόμους. Θυμήθηκα μία επίσκεψη στη Ρώμη, τέτοια εποχή πριν λίγα χρόνια: οι δρόμοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι με τουρίστες.

Μπορώ να καταλάβω τη δυσαρέσκεια του κόσμου με τα μέτρα της κυβέρνησης και του ΔΝΤ, αλλά δεν καταλαβαίνω τι κερδίζουμε με αυτές τις διαμαρτυρίες. Η συμμετοχή του κόσμου είναι πολύ μικρή, η οικονομική ζωή στο κέντρο της πόλης σταματάει να λειτουργεί με ανησυχητική συχνότητα, και έχουμε καταφέρει να δώσουμε τις χειρότερες εντυπώσεις σε πολλούς τουρίστες που θέλησαν να επισκεφθούν τα νησιά μας. Δηλαδή μία κακή κατάσταση προσπαθούμε να την κάνουμε χειρότερη.

Και το χειρότερο: κηρύσσεται παράνομη μία απεργία στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά οι αρμόδιες αρχές αδυνατούν να εφαρμόσουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Εκτός από την ταλαιπωρία και τα κέρδη που χάνονται, τόσο από τις ακτοπλοϊκές εταιρείες, όσο και από τους επιχειρηματίες στα νησιά, δίνουμε την εικόνα μιας χώρας όπου οι νόμοι υπάρχουν για να καταπατούνται. Μπανανία σε όλο της το μεγαλείο...